Bugün bir arkadaşım sosyal medya üzerinden bir paylaşımını okuyordum. Bir şey dikkatimi çekti. Tirmizi’den bir hadis paylaşmış. Hadis uzunca bir hadis idi. Bir bölümünde ‘cemaatle namazı terk eden‘ Müslümanların halkasından çıkacağı ile ilgili ilginç bir benzetmesi vardı.

Hakikaten bir Müslüman cemaatle namaz kılmayı terk ederse islam halkasından çıkmış olabilir mi diye arkadaşlarla istişare ederken, bir kaç hadis daha aklımıza geldi. Ayrıca mezhep imamlarının konu ile alakalı ictihadları felan derken anladık ki hakikaten böyle tehlikeli bir ihtimal var.

Mesela Abdullah ibni Mektum (iki gözü görmeyen, ama) sahabeden Peygamberimize gelip Ya Rasulullah bana müsade etseniz de gece namazlarını evde kılsam diye müsade istediğinde, Peygamberimizin O’na ‘ezanı duyuyor musun’ ,elbette duyuyorum dediğinde, o zaman cemaate katılacaksın sözü aslında bize istikameti göstermişti.

Namazı kasten terk edenlerin cezası ve ahiret karşılığı hakkında ki hadisler, mezhep imamlarımızın ictihadleri vs. derken ister istemez şu sonuca varıyoruz. Evet cemaati kasten terk etmek büyük bir vebal, belki de müslümanlarla ilişkimizi kestiğimizden dolayı müslümanların halkasından çıkmak anlamını taşıdı sonucu çıkarılabilir.

En güzeli biraz gayret, biraz çaba ile cemaatle namaza devam etmli.